Familie én collega's

Hoe is het om als vader en zoons niet alleen bij dezelfde organisatie, maar ook in dezelfde regio en zélfs aan verschillende projecten te werken? In regio Noord is het voor vader Herman en zijn twee zoons dagelijkse kost. Samen zorgen zij er voor dat gevels er weer helemaal strak uitzien. Onder het genot van een bak koffie gingen we met ze in gesprek. Hoe gaat dat nou in z'n werk? Is het altijd leuk om samen te werken? Herman, Danny en Kevin vertellen er uitgebreid over.

Wat vinden jullie het leukst aan samenwerken bij Takkenkamp?

Danny: Je weet wat je aan elkaar hebt. Je hoeft jezelf geen dingen af te vragen, je kent elkaar door en door, dat helpt heel erg tijdens het werk.

Hoe verdelen jullie de taken om samen aan projecten te werken? Hebben jullie een vaste verdeling?

Herman: Wat nodig is, dat doe je. Dat wisselt elke keer af en dat houdt het ook leuk. Ik ben fysiek fit genoeg om alle werkzaamheden te doen. Dat gaat allemaal prima, dus dan doe ik dat ook graag. Als je bepaalde dingen een tijd niet meer doet dan is het ook opnieuw weer kijken wat de beste aanpak is. Als je alles blijft doen dan onderhoud je dat ook.

Hoe behouden jullie een goede balans tussen werk en gezinsleven

Kevin: Het gaat goed. Onze band onderling is sowieso heel goed. Als we al eens woorden hebben dan doen we daar niet moeilijk over. We zijn wat dat betreft heel nuchter en na een half uurtje is dat dan ook weer vergeten. We blijven niet hangen in drama.

Herman: Op de bouw zijn we gewoon collega's van elkaar. Ze noemen mij bij mijn voornaam, of roepen 'ouwe'! Als ze mij 'heit' noemen dan hoor ik dat niet eens, dat ben ik helemaal niet gewend.

Hebben jullie bewust voor hetzelfde beroep gekozen?

Kevin: Ik had een hekel aan school, dus op mijn 17^e ging ik al met mijn vader mee. Toen kon ik snel aan het werk en dat heb ik ook gedaan. Vanuit school werd ik er nog wel op geattendeerd dat ik beter kon doorleren omdat ik dan op kantoor kon werken, maar dat past helemaal niet bij mij. Ik werk veel liever met mijn handen.

Danny: Ik heb een opleiding detailhandel (MBO4) gedaan en toen bij verschillende supermarkten gewerkt. Vanwege voetbal ben ik ander werk gaan doen. Ik moest vaak werken op momenten dat de trainingen waren. Dat wilde ik niet meer. Eerst werkte ik in de nieuwbouw, dat is keihard werken en veel meters maken. Toen ik dat een tijdje gedaan had en mijn vorige werkgever niet veel werk voor mij had, ben ik via mijn vader bij Takkenkamp terecht gekomen. Ik kon snel aan de bak. Ik werk nu bij Takkenkamp sinds januari 2023 en het is echt werk dat ik wel tot mijn pensioen wil doen.

Herman: Ik ben er mee opgegroeid, mijn vader werkte ook altijd in de bouw, in de vakanties ging ik dan vaak mee, de stap om de bouw in te gaan was daardoor niet zo groot. Het is dus niet meer dan normaal voor mij om ook met mijn eigen zoons samen te werken.

Zien jullie elkaar na werktijd vaak? Hebben jullie het dan ook over werk of juist helemaal niet?

Kevin: Na het werk rijd ik vaak even mee en stop ik thuis gerust voor een bakkie koffie. Dan praten we even na over de dag of over wat we gaan doen de volgende dag. Laatst was er een collega die zijn hand uitstak tijdens het oversteken terwijl hij lopend was. Daar hebben we heerlijk om kunnen lachen met elkaar.

Zijn er projecten waar jullie bijzonder trots op zijn?

Danny: Ja, dat was in Lelystad. De planning was om drie woningen te doen, maar de buurman was zo enthousiast over ons werk, dat we zijn woning toen ook mochten doen. Zijn zoon heeft inmiddels ook een aanvraag gedaan, dat zijn toch mooie dingen.

Zijn er nieuwe projecten waar jullie naar uitkijken?

Kevin: Ja, we begrepen van Jan (Regiodirecteur) dat er een project van 7 woningen in de pijplijn zit waarbij we knip-snijvoegen moeten aanbrengen. Dat lijkt me wel mooi om te leren.

Herman: Dat soort projecten mogen van mij wel eens vaker voorkomen. Dat is prachtig werk!

Wat zou je zeggen tegen iemand die overweegt bij Takkenkamp te komen werken?

Danny: Het is afwisselend werk en de sfeer is gezellig. Hier bij Regio Noord is het een vrij kleine groep, iedereen kent elkaar goed. Daardoor voel je je gezien. Daarnaast is het gewoon een mooi vak, de hele gevel is gewoon weer helemaal strak als wij geweest zijn. Dat geeft een heel mooi plaatje.

Waarom zou iemand de stap moeten zetten om in de bouw te gaan werken?

Herman: Vanuit school wordt het niet gestimuleerd om de bouw in te gaan. De klassen zijn veel kleiner dan 20 jaar geleden. Het moet natuurlijk bij je passen om in de bouw te werken, maar het is door de jaren heen echt minder zwaar geworden. Eerder moesten we zakken van 50kg tillen, dat is nu al lang niet meer zo. Ik werk zelf al 44 jaar in de bouw en het is mij nog nooit te zwaar geweest.